ทำไมสัตว์บางชนิดถึงวิวัฒนาการมาเพื่อเสียสละตัวเอง

ทำไมสัตว์บางชนิดถึงวิวัฒนาการมาเพื่อเสียสละตัวเอง

ตั้งแต่การเอามัสคอกเซนเอาหัว ไปจนถึงผึ้งที่เสียสละตัวเอง วิวัฒนาการสนับสนุนประชากร ไม่ใช่ตัวบุคคล

ชะมดตัวผู้สามารถชั่งน้ำหนักได้ถึง 800 ปอนด์และชาร์จด้วยความเร็วมากกว่า 30 ไมล์ต่อชั่วโมง ในช่วงฤดูผสมพันธุ์ ฝูงสัตว์ Arctic Circle ขนปุยเหล่านี้จะชนหน้ากันก่อน จากนั้นจึงแทงคู่ต่อสู้ด้วยเขาที่แหลมคมขนาดใหญ่ของพวกมัน บาคาร่า

ยิ่งไปกว่านั้น ในช่วงอายุขัย 10 ถึง 12 ปี วัวมัสค์ตัวผู้ตัวหนึ่งอาจตีหัวได้ถึง 2,100 ครั้ง

ทั้งหมดนี้ทำให้เกิดคำถามว่า วัวชะมดจะรอดจากการโจมตีเหล่านี้ได้อย่างไรโดยไม่ทำให้สมองของพวกมันกลายเป็นข้าวต้ม

Nicole Ackermansนักประสาทวิทยาจาก Icahn School of Medicine ที่ Mount Sinai ในนิวยอร์กกล่าวว่าผู้คนมักสันนิษฐานว่าสัตว์ที่ชนหัวเช่นวัวมัสค์และแกะเขาใหญ่มีภูมิคุ้มกันต่ออาการบาดเจ็บที่ศีรษะ “เหมือนพวกมันมีเขาวิเศษหรืออะไรทำนองนั้น” (อ่านประมาณห้าครั้งเมื่อวิวัฒนาการทำงานใน 'ย้อนกลับ')

แต่เมื่อ Ackermans เริ่มอ่านวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ เธอค้นพบว่าไม่มีใครศึกษาว่าสัตว์กินพืชในอเมริกาเหนือเหล่านี้ได้รับความเสียหายจากสมองจากการใช้ชีวิตที่ปวดหัวหรือไม่ ดังนั้นเธอและเพื่อนร่วมงานจึงได้สมองของวัวมัสค์และแกะ เขาใหญ่ จากการสำรวจภาคสนาม เงินบริจาคจากนักล่าเพื่อการยังชีพ และฝูงวิจัยเชลย. บา คา ร่า เครดิต ฟรี

"เราพบรูปแบบเฉพาะในตัวอย่างทั้งหมดของเราซึ่งดูคล้ายกับอาการบาดเจ็บที่สมองเรื้อรังในระยะเริ่มแรกในมนุษย์" Ackermans ซึ่งเป็นผู้นำรายงานฉบับล่าสุดเกี่ยวกับการค้นพบนี้ซึ่งตีพิมพ์ในวารสารActa Neuropatholgicaกล่าว

งานวิจัยชิ้นใหม่นี้อาจมีความสำคัญต่อการทำความเข้าใจอาการบาดเจ็บที่สมองในมนุษย์ได้ดีขึ้น Ackermans กล่าว เนื่องจากโบวิด (สัตว์เช่นวัวและแกะ) มีการพับสมองเป็นรอยย่นที่คล้ายกับของเรามากกว่าหนูที่สมองเรียบ .

นอกจากนี้ยังเป็นหลักฐานว่าวิวัฒนาการสามารถนำสายพันธุ์ไปสู่เส้นทางการทำลายตนเองอย่างน่าประหลาดใจ และในเรื่องนี้วัวชะมดอยู่ห่างไกลจากความโดดเดี่ยว

'อย่าเพิ่งตาย'

สำหรับการวิจัยของพวกเขา Ackermans และเพื่อนร่วมงานของเธอได้ย้อมสมองของวัวมัสค์สามตัวและแกะเขาใหญ่สี่ตัวด้วยไบโอมาร์คเกอร์ สารเคมีเหล่านี้สามารถแสดงรูปแบบการบาดเจ็บของสมองที่กระทบกระเทือนจิตใจ ซึ่งมักเกี่ยวข้องกับสภาพของมนุษย์ เช่น โรคอัลไซเมอร์และโรคสมองจากบาดแผลเรื้อรัง หรือ CTE ในกรณีนี้ นักวิทยาศาสตร์กำลังค้นหาสิ่งที่เรียกว่าโปรตีนเอกภาพโดยเฉพาะ

“เมื่อเซลล์ประสาทของคุณได้รับความเสียหาย ไม่ว่าจะโดยอายุมากขึ้น ปัญหาทางพันธุกรรม หรือผลกระทบทางกล เซลล์เหล่านั้นจะถูกฉีกออก และโปรตีนนี้จะแตกตัวและก่อตัวเป็นกระจุก” Ackermans อธิบาย “และถ้าคุณเห็นพวกมันในรูปแบบเฉพาะ นั่นคือวิธีที่คุณสามารถบอกได้ว่ามันเป็นแค่สมองปกติ หรืออายุมากขึ้น หรืออัลไซเมอร์ หรืออาจเป็นบาดแผล”

น่าเสียดายที่วิธีไบโอมาร์คเกอร์ใช้ไม่ได้ผลกับสมองของแกะ แม้ว่าพวกมันจะแสดงสัญญาณของเทาที่สะสมอยู่ก็ตาม อย่างไรก็ตาม สมองของวัวมัสค์มีเอกภาพเหมือนต้นคริสต์มาส

ในช่วงแรกหน้าแดง อาจไม่สมเหตุสมผลเลยที่พฤติกรรมตามธรรมชาติ เช่น การเอาหัวโขก อาจเป็นอันตรายได้ แต่มันคือเกมที่ยาวนานที่สำคัญ Ackermans กล่าว (อ่านว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศทำให้วัวชะมดกลายเป็นน้ำแข็งตายได้อย่างไร)

“ในแต่ละปี วัวมัสก์จะโขกหัวหลายครั้ง แต่ถ้ามันแพร่พันธุ์ได้สำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ” เธอกล่าว “สิ่งที่ได้รับการสนับสนุนอย่างมีวิวัฒนาการคืออย่าเพิ่งตาย”

มันอาจช่วยให้โคชะมดตัวผู้มีอายุน้อยกว่า 15 ปี และตัวเมียมีอายุ 15 ถึง 23 ปี เธอกล่าว ดังนั้นแม้ว่าโปรตีนเอกภาพจะสร้างขึ้นตลอดชีวิตของสัตว์ แต่ก็ไม่อาจสะสมจนถึงจุดที่อาจทำให้เกิดอาการต่างๆ เช่นอัลไซเมอร์หรือภาวะสมองเสื่อมอื่นๆ

“ชีวิตของพวกเขาไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น” แอคเคอร์แมนส์กล่าว “เป็นไปได้มากที่พวกเขาแค่อยู่รอดได้นานพอที่จะทำในสิ่งที่พวกเขาต้องการ”

และแม้ว่าพวกเขาได้พัฒนาเงื่อนไขเหล่านั้นแล้วใครจะรู้? “ไม่มีมาตราส่วนพฤติกรรมสำหรับวัวมัสค์ ดังนั้นเราจึงไม่สามารถพูดได้ว่าพวกเขาไม่รู้สึกหลงลืมเลยสักนิด” เธอกล่าว (อ่านวิธีที่สัตว์จะได้รับภาวะสมองเสื่อม)

ต่อไป Ackermans ต้องการศึกษานกหัวขวานหลายสายพันธุ์เพื่อดูว่าพวกมันมีอาการบาดเจ็บที่สมองจากพฤติกรรมการทุบหัวหรือไม่ การศึกษาอื่นเพียงชิ้นเดียวในการดูสมองของนกพบหลักฐานของเอกภาพแต่ "จริงๆ แล้วมันไม่ได้อยู่ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งโดยเฉพาะ" เธอกล่าว

ผสมพันธุ์จนตาย

ในบางแง่ วัวชะมดก็มีความคล้ายคลึงกันกับสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้องบางชนิดDiana Fisherนักนิเวศวิทยาสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่โรงเรียนวิทยาศาสตร์ชีวภาพมหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์ในออสเตรเลียกล่าว

antechinuses ขนาดเล็กและกินเนื้อเป็นอาหารเป็นสกุลที่มีถิ่นกำเนิดในออสเตรเลียแผ่นดินใหญ่และแทสเมเนีย ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา พวกเขากลายเป็นหัวข้อข่าวเกี่ยวกับวิธีการปฏิบัติตัวของผู้ชายที่ไม่ปกติ—หรือการสืบพันธุ์เพียงครั้งเดียว ตามด้วยโปรแกรมการตาย ตัวเมีย Antechinus สามารถมีชีวิตอยู่ได้สองถึงสามปีหรือมากกว่านั้น แต่ตัวผู้มักอยู่ได้ไม่เกิน 11 เดือน (อ่านเกี่ยวกับสัตว์ห้าตัวที่ผสมพันธุ์กันจนตาย)

“พวกเขามีฤดูผสมพันธุ์ที่น่าตื่นเต้นมาก” ฟิชเชอร์กล่าว การต่อสู้เพื่อการผสมพันธุ์อาจกินเวลา 12 ถึง 14 ชั่วโมง และหลังจากนั้นผู้ชายแต่ละคนจะพยายามผสมพันธุ์กับตัวเมียอื่นๆ ให้ได้มากที่สุด ซึ่งนำไปสู่การตายของเขา

ฟิชเชอร์กล่าวว่า "คอลลาเจนในผิวหนังจะสลายตัว ลำไส้ของพวกมันจะสลายตัว และพวกมันก็มีเลือดออกภายใน" “พวกมันอ่อนแอต่อปรสิตและโรคต่างๆ อย่างมาก และระบบภูมิคุ้มกันของพวกมันก็ล้มเหลว” อีกไม่กี่สัปดาห์ก็จะตายแล้ว

 

“นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม” ฟิชเชอร์กล่าว ซึ่งมักจะอยู่รอดได้นานพอที่จะพบกับฤดูผสมพันธุ์หลายฤดูกาล

การสืบพันธุ์แบบฆ่าตัวตายพบได้บ่อยในแมลง ปลา พืช และแมง: เมื่อแมงมุมพันธุ์อื่นที่มีถิ่นกำเนิดในออสเตรเลีย แมงมุมเรดแบ็ค ผสมพันธุ์ ตัวผู้จะใส่ตัวเองเข้าไปในปากของตัวเมีย

ฟิชเชอร์กล่าวว่า "นั่นทำให้ตัวเมียไม่สามารถผสมพันธุ์ได้อีกต่อไป" ฟิชเชอร์กล่าว "เพราะเธอกำลังยุ่งอยู่กับการกิน”

โพสต์โดย : บาคาร่า เมื่อ 28 มิ.ย. 2565 12:14:48 น. อ่าน 206 ตอบ 0